รีบเดินออกไปก่อนที่เสียงกริ่งจะดังขึ้น ดวงตาสีเทาของเหล่าผู้ใหญ่
บทสนทนาที่ไม่บริสุทธิ์ใจ ยังคงเคลือบแคลงใจอยู่ ขณะที่เดินลงไปตามทาง
สิ่งที่จะทำก็ไม่มี แม้แต่จุดหมายที่จะไปก็ไม่มี
เพียงแค่ ตัวฉันในตอนนี้น่ะนะ
ไม่ว่าข้อแนะนำแบบไหนก็รับฟังหมด
แต่ก็ แต่ก็ ทำให้ตกหลุมรักซะได้
ขอโทษนะ, ฉันน่ะไม่เหมือนกับรูปนักเรียนดีเด่นที่วาดไว้หรอกนะ
ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต 2 เม็ดออกมา
ตามทางเดินที่ไม่มีซอกซอย สิ่งล่อใจอันหอมหวานที่ยังไม่รู้
เรื่องที่ยังไม่เคยพูดให้ใครฟัง ความลับของฉัน คืนนี้ จะบอกให้เธอได้รู้เอง
ไม่ว่าเมื่อไหร่ตัวเองก็ถูกที่สุดเสมอ? เหมือนเรื่องงี่เง่าเลยเนอะ
ถ้าต้องถูกควบคุมให้ถูกเป๊ะตามตำราเรียนละก็ ขอมีชีวิตอยู่ตามลำพังดีกว่า
ยังไงก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ไม่มีทางจะเข้าใจได้เลย
ดังนั้นฉัน ไม่ว่าใครก็ตาม
จะไม่ยอมให้มาสั่งการ ความเห็นใจก็ไม่ต้องการ
พอแล้วล่ะ การบงการน่ะ
ตามความเห็นของเธอนั่นแหละ พวกผู้ใหญ่อะไรนั่นน่ะ ฉันไม่เป็นด้วยหรอก
อย่าเอาแต่พูดแต่คำที่สวยหรูเหล่านั้นเลย
ด้วยใบหน้าที่ดูเหมือนตัวตลก ท่ามกลางรอยยิ้มเหล่านั้น
ภายใต้หน้ากากที่ยังไม่ถูกเปิดให้ใครเห็นนั้น คืนนี้ ฉันจะฉีกกระชากมันออกมาเอง
คัดค้านหัวชนฝาเสมอ ไม่ยอมแพ้ใคร นั่นคือทิฐิของเด็กล่ะ
ยังไงทุกคนก็เหมือนกัน พูดว่าตัวเองน่ะน่ารัก พอที พอแล้ว เลิกล้อเล่นกันสักที!
ขอโทษนะ... ฉันน่ะไม่เหมือนกับรูปนักเรียนดีเด่นที่วาดไว้หรอกนะ
ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต 2 เม็ดออกมา
ตามทางเดินที่ไม่มีซอกซอย สิ่งล่อใจอันหอมหวานที่ยังไม่รู้
เรื่องที่ยังไม่เคยพูดให้ใครฟัง ความลับของฉัน คืนนี้ จะบอกให้เธอได้รู้เอง
No comments:
Post a Comment